வினைச்சி

ஜெ

திரௌபதியை மீண்டும் கண்ணில் காட்டும்போது வளர்ந்த பெண்ணாக மட்டுமல்லாமல் ஒரு காளியாகவே காட்டுவது பயங்கரமான ஒரு அழகனுபவமாக இருந்தது. முந்தைய காட்சியில் [பிரயாகை 73] நாம் பார்த்த காளியாகவே அவளைப் பார்க்கமுடிந்தது. அவளுடைய கரிய நிறமும் தீப்பந்த ஒளியில் அவள் வரும் காட்சியும்  காளியையே கண்ணிலே காட்டின

கர்ணன் காதல் வயப்படுவது காளியைக் கண்டுதான். பாரதி காதல் கொண்டதுபோல


பின்னோர் இராவினிலே- கரும்
                 பெண்மை அழகொன்று வந்தது கண்முன்பு;
கன்னி வடிவமென்றே-களி
                கண்டு சற்றேயருகில் சென்று பார்க்கையில்
அன்னை வடிவமடா!-இவள்
               ஆதி பராசக்தி தேவி யடா!-இவள்
இன்னருள் வேண்டுமடா!-பின்னர்
              யாவும் உலகில் வசப்பட்டுப் போமடா!
செல்வங்கள் பொங்கிவரும்;-நல்ல
             தெள்ளறிவு எய்தி நலம் பல சார்ந்திடும்;
அல்லும் பகலுமிங்கே இவை
             அத்தனை கோடிப் பொருளின் உள்ளே நின்று
விலலை அசைப்பவளை-இந்த
             வேலை அனைத்தையும் செய்யும் வினைச்சியைத்
தொல்லை தவிர்ப்பவளை-நித்தம்
               தோத்திரம் பாடித் தொழுதிடு வோமடா!


என்ற பாரதி வரிகளில் வரும் வினைச்சி என்ற வார்த்தை எனக்கு மிகவும் பிடித்தமானது. மகாபாரதத்தில் இவளும் வினையெல்லாம் செய்யும் வினைச்சிதானே

சாரதி