அஸ்ருபிந்துமதியின் கதை

ஜெ

அஸ்ருபிந்துமதியின் கதை தேவிபாகவதத்தில் உள்ளது. அது முன்னரே முதற்கனலில் வந்துவிட்டது. மாமலரில் அஸ்ருபிந்துமதியை யயாதியின் காமத்தால் கண்டடையப்பட்ட முழுமையான பெண்ணுருவம் என்றும் தேவயானி சர்மிஷ்டை ஆகிய இருவரின் இணைப்பு என்றும் சொல்கிறீர்கள்.

ஆனால் தேவிபாகவதத்தின் அதே வடிவம் முதற்கனலில் உள்ளது. மாமலரிலிருந்து அந்த கதைநோக்கிச் சென்றால் அது புதிய அர்த்தம் கொள்வதை உணரமுடிகிறது. அதோடு ஏன் பீஷ்மரை நாகசூதன் யயாதியுடன் ஒப்பிட்டான் என்பதும் தெளிவாகத்தெரிகிறது. முதற்கனல் வாசித்து பல ஆண்டுகளாகின்றன. கதையே இரண்டு தலைமுறைகளைக் கடந்துவிட்டது. ஆனால் கதைகள் இப்படி ஒன்றுடன் ஒன்று பின்னிக்கொள்வது ஆச்சரியமான அனுபவமாக இருக்கிறது

பெண்ணில் பெண்ணுக்கு அப்பாலுள்ளவற்றைத் தேடுபவனின் காமம் நிறைவையே அறியாதது. மண்ணில் முளைத்தவற்றையெல்லாம் உண்டுமுடித்த யானை முளைக்காது புதைந்துகிடக்கும் கோடானுகோடி விதைகளை உள்ளத்தால் உண்ணத் தொடங்கியது.

என்று யயாதியின் காமத்தை முதற்கனல் சொல்கிறது. அங்கே அவன் அஸ்ருபிந்துமதியிலும் நிறைவடையாமல் சொர்க்கத்திலும் நிறைவடையாமல் உதிர்ந்துகொண்டே இருக்கிறான். அவன் நிறைவடைவது ஒரு மகள் வடிவாக பெண்ணைப்பார்த்தபோது.

வேள்விநெருப்பில் நின்று தழலாடிக்கொண்டிருந்த யயாதி அஸ்ருபிந்துமதியின் பேரழகுத்தோற்றமென நடந்து வந்த மாதவியைக் கண்டார். விழியே ஆன்மாவாக மாற அவளைப் பார்த்து நின்றார். அவள் நெருங்கி வர வர அவர் கண்ணீருடன் கைகூப்பினார். அவரது ஆன்மா நிறைவடைந்து மீண்டும் விண்ணகம் சென்று மறைந்தது.

யயாதியின் கதையை மாதவியால் அவர் நிறைவடைவதுவரை கொண்டுசென்றால் ஒரு பெரிய காவியமுடிவு கைகூடுகிறது

சுவாமி