கீதாதரிசனம்

ஜெ,

நீலத்தை மீண்டும் அங்கிங்கே தொட்டுத்தொட்டு வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். இந்நாவலை வாசிப்பதற்கான சிறந்தவழிகளில் அதுவும் ஒன்று. மொத்தத்தையும் வாசித்தபிறகு அவ்வப்போது தோன்றும் இடத்தை எடுத்து வாசிப்பது. முதல் வாசிப்பிலே சரியாகக் கவனிக்காமல் போய்விட்ட இடங்களை இப்படி திரும்ப வாசிப்பது இன்னும் ஆழமான புரிதலைக் கொடுக்கிறது. முதலிலே வாசிக்கும்போது அந்த இடத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கான tool நம்மிடம் இருக்காது. ஆனால் ஒட்டுமொத்தமாக வாசித்தபிற்பாடு அந்த அத்தியாயத்தின் மொத்த நுட்பமும் வேறுவகையிலே தெரிய ஆரம்பித்துவிடுகிறது. அது ஒரு அற்புதமான அனுபவமாக அமைகிறது

அக்ரூரர் கண்ணனைப்பார்க்க வரும் அத்தியாயத்தை நான் ஆரம்பத்திலே அவ்வளவு கூர்ந்து வாசிக்கவில்லை. அவரை கம்சனின் அமைச்சர் என்று கதையிலே கேட்டிருந்த ஞாபகம். ஆனால் இங்கே அவரை குலத்தலைவராகச் சொல்கிறீர்கள். அதைப்பற்றிய கவனம்தான் என்னிடம் இருந்தது. ஆனால் இப்போது வாசிக்கும்போது மொத்த நாவலை ஓடவைக்கிற dichotomy அந்த அத்தியாயத்திலே இருக்கிறது என்ற எண்ணம் வந்தது. வாசிக்க வாசிக்க அது சிலிப்பாக இருந்தது


பெருங்கருணை ஒரு விரலாய் மீட்டும் பேரியாழ் இப்புடவி - என்று கண்ணனின் குழலோசையை முதலிலே கேட்டபோது அக்ரூரர்  நினைக்கிறார். அது சரியானதுதான். அதைத்தான் ராதை கேட்கிறாள். பக்தர்கள் கேட்கிறார்கள். அதுவும் அவன் முகம் தான். அதுதான் இந்தப்பிரபஞ்சத்தின் முகமும்கூட.

ஆனால் அடுத்து உடனடியாக அடுத்த தரிசனம் வந்துவிடுகிறது.  கொலைவெறி கொண்டு குழைந்தது குழல். வாள்முனையெனச் சுழன்றது.வில்லென வளைந்து தொடுத்தது. விஷமென கோப்பை நிறைந்து காத்திருந்தது. வஞ்சமென விழியில் ஒளிர்ந்தது. வைரமென நெஞ்சில் கனத்தது.

சங்கீதம் விஷம் மாதிரி கொலைவெறிகொண்டிருக்கிறது. இதுவும் கண்ணன் குழல்தான். இந்தப்பிரபஞ்சத்தின் முகம்தான். இந்நாவலிலேயே எல்லாரும் கண்ணனைப்பார்க்கிறார்கள். ஒருபக்கம். ராதை ஒருபக்கம் கண்டாள். மற்றபக்கத்தை மறந்து மாயையில் விழுந்தாள். கம்சன் ஒரு பக்கம் கண்டான். மற்றபக்கத்தை தானே மறைத்தான். அக்ரூரர்தான் ரெண்டுபக்கமும் பார்த்தவர்

அந்த ஒரு அத்தியாயம் போதும் இந்நாவலை எல்லாவகையிலும் புரிந்துகொள்வதற்கு. கீதையையும் பிரிந்துகொள்ள சரியான இடம் அது

ஒவ்வொன்றும் பிறிதொன்றை உண்ணக்கண்டேன். பறவைகள் புழுக்களை உண்டன. பறவைகளை விலங்குகள் உண்டன. விலங்குகளை விலங்குகள் உண்டன. விலங்குகளை மானுடர் உண்டனர். அனைவரையும் புழுக்கள் உண்டன. உணவு உணவு என வெறித்த முடிவிலா வாய்களின் வெளி இப்புடவி என்றறிந்தேன். அவற்றில் பசியென்றும் ருசியென்றும் கொலைவெறியென்றும் கோரநினைவென்றும் எஞ்சுவது ஒன்றே என உணர்ந்தேன்.

அதுதானே கீதா தரிசனம். அர்ஜுனனுக்கு அளித்த ஞானத்தைக் கிருஷ்ணன் அதற்கு முன்னரே அக்ரூரருக்குக் கொடுத்துவிட்டார்


பார்த்தா.


முதற்கனல் பற்றி மரபின்மைந்தன் எழுதும் விமர்சனத் தொடர்