அழிவற்ற பேரொளி

அன்புள்ள ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு,

சித்திரை வந்தனங்கள். விஷு ஆஷம்சகள். இனிய பிறந்தநாள் நல்வாழ்த்துக்கள். ''ஊட்டியில் ஒருநாள்'' படித்துவிட்டு பரவசத்தில்பறக்க துவங்கியவன் இன்னும் கீழிறங்கவில்லை. கொன்றை பற்றிய செய்திகளும், ரயில் தண்டவாள புகைப்படங்களும்கொள்ளையின்பம். ஏராளமான பொருட்செலவில், அதி நவீன டிஜிட்டல் கேமராவில் , கிராபிக்ஸ் தொழில்நுட்பத்தில் கிடைக்காதபரவசம் , தங்களின் எழுத்தில் கிடைத்துவிடுகிறது. மழைச்சட்டை அணிந்து பச்சைக்கனவு, மஞ்சள் கொன்றை வர்ணனைகள் , சிவப்பு எரிமருள்வேங்கை, அந்திப்பொன் உருகி வழிந்தோடும் மாலைபொழுதுகள் - இப்படி பல வர்ணஜாலங்கள், மாயாஜாலங்கள், சௌந்தர்யலஹரி அனுபவங்கள் எங்களுக்கு. நம்மால் தொட இயலாத, முத்தமிட்டு தலையில் சூட முடியாத சூரியனை, கொன்றைமிக அருகில் காண்பிக்கிறது ; ஆசைகளை நிறைவேற்றுகிறது.

மழலைகளுக்கு தொட்டால்சிணுங்கி செடியை ஸ்மார்ட்போனில் அறிமுகம் செய்யும்பொழுது, குழந்தை தொடுதிரையில்இலைகளை தொட்டு பார்த்துவிட்டு சுருங்கவில்லையே என நம்பிக்கை இழக்கிறது. தும்பையின் அழகை கண்டு ரசிக்க முதலில்தும்பையின் முன் மண்டியிட்டு சரணடையவேண்டும். நண்பர்களோ விருந்தினர்களோ வீட்டுக்கு வருகிறார்களோ இல்லையோ, அந்தி நேரத்தில் வாசலில் வரவேற்றபடி அந்திமல்லி பூத்துவிடுகிறது. புகுந்த வீட்டுக்கு சென்றவள் பிறந்த வீட்டுக்குவரும்பொழுதெல்லாம் செம்பருத்தி சற்று அதிகமாகவே மலர்கிறது.

சுந்தர ராமசாமியின் ஜே ஜே சில குறிப்புகள் நாவலில் வரும் வரிகள் - '' காரை ஓரங்கட்டி நிறுத்திவிட்டு, கீழே இறங்கி பாதைவிளிம்பில் நின்றுகொண்டு சூரியோதயத்தை பார்த்தேன்.உள்ளங்கால் கூசும்படி விளிம்புக்குச் சென்றேன். முன்னால் அதலபாதாளம். அற்புதத்திலும் அற்புதமான அந்தக் காட்சியைப் பின்னகராமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். மனித ஜென்மங்களுக்குக்கிடைத்திருக்கும் வரப்பிரசாதம் இது. அதிகாலையிலும் , ஒவ்வொரு நாளும், ஒரே மாதிரியாகவும், அதே சமயம் வெவ்வேறுவிதமாகவும், கணங்கள் தோறும் மாற்றிக்கொண்டும், முடிவற்ற அழகுகளை அள்ளி இறைத்துக் கொண்டு  கடவுள் மனிதன் முன்வருகிறார். தனது விஸ்வரூபத்தை மனிதனுக்கு காட்டக் கடவுள் வருகிறார். இருந்தும் மனிதன் பார்ப்பது இல்லை. பழக்கத்தில்அறிவையும் அற்புதங்களையும் அதிசயங்களையும் முற்றாக இழந்து, தரித்தரத்திலும் பரம தரித்தரனாக நிற்கிறான்.''

''ஒளி எதில் ஒளிந்து கொள்ள முடியும்?''  எனும் போகன் சங்கரின் கேள்விக்கு  ''ஒளி கொண்டவன் தன் ஒளியால்மறையவேண்டியவன்'' என்று வெண்முரசில் விடை கிடைக்கிறது.

இப்பொழுதெல்லாம் உதயங்களையும் அஸ்தமனங்களையும் காணும் பொழுதெல்லாம் வெண்முரசின் நீர்க்கோலம் முதல்அத்தியாயமே நெஞ்சினில் நிறைகிறது.

கதிரவனே,

அழிவற்ற பேரொளியே,

நீரிலாடும் கோலங்கள் நீ.

விண்ணிலாடுவதும்

மண்ணிலாடுவதும்

சொல்லிலாடுவதும்

பொருளில் நின்றாடுவதும்

பிறிதொன்றல்ல.

உன்னை வணங்குகிறேன்.

இச்சிறு பனித்துளியில் வந்தமர்க!

இந்தச் சிறுபூச்சியின் சிறகில் சுடர்க!

இப்பெருங்கடலை ஒளியாக்குக!

அவ்வான்பெருக்கை சுடராக்குக!

ஆம், அவ்வாறே ஆகுக!

தங்களுடன், தங்களுடைய பயணங்களில் தொற்றிக்கொள்ள வாய்ப்பு கிடைக்காவிட்டாலும், சூரியனுடன் தொற்றிக்கொள்ளஇயலாவிட்டாலும், கொன்றையுடன் தொற்றிக்கொள்கிறோம். தங்களிடமிருந்து கொன்றை பூவொன்றை தங்க நாணயமாகவும், கொன்றை பூவையும், அதிலுள்ள ஒரு துளி தேனையும் ''கைநீட்டமாக'' பெற்றுக்கொள்கிறோம்.

நன்றி.

அன்புடன்,

ராஜா.