கிளை பரவி செல்லும் ஆறுகள் திரும்ப சுனைக்கு திரும்புவது போல இருந்தது பிரக்ஞாதேவி தொடர்பான இந்த நான்குநாட்கள் வெளிவந்த பதிவுகள் .
ஒரு நிகழ்வு நடக்க , அதனை நிகழ்த்த பலமுன்நிகழ்வுகள் .... ஆச்சிர்யமா இருக்கு , இந்த முன்நிகழ்வு முன்னூறு நூற்றாண்டு முன்பு விருஷ்னிய காட்டிலிருந்து துவங்குகிறது :) ஆக எந்த ஒரு நிகழ்வும் தனியானது மட்டுமல்ல , ஏற்கனவே வடிவமைக்கப்பட்டது இன்னொன்றை நோக்கி செல்வதற்காக .
வலிகையை இருள்மகளை எனக்கு பிடித்திருக்கிறது . தயங்கும் , குழம்பும் , சோம்பலுறும் இடத்தில் தாங்கி கொள்பவள் . அழகின்மை என ஒன்றில்லை என உணரவைப்பவள் . கிருஷ்ணன் அருஜுனனுடன் உரையாடுவதில் அவள் பிரமாதமாக காட்சி அளித்தாள் .
ஒருவருடன் அவர் ஆழத்துடன் பேசவேண்டுமெனில் முகத்திலறைவது போல் சொல்வது மட்டுமே சரிவரும் .
இனியசொற்களில் மனம் புண்படாமல் பேசுவது என்பது வீனே , அதுஅசைக்காது .
மாறாக கடின சொற்கள் உடனடியாக விளைவுகளை உருவாக்கும் , அந்த சொற்கள் வர நம் நாவினில் அமர்ந்திருக்க வேண்டும் .
சார் ,
உங்களுக்கு வலிகையின் அருள் நிரம்ப இருப்பதை , உங்கள் சமூக விமர்சன கட்டுரைகளைசற்று கண்திரும்பி பார்த்தாலே அறிந்துகொள்ள முடிகிறது :)
வலிகை ஒரு மதுபானம்னு கூட சொல்லலாம் . அது நாம் யாரென நமக்கு காட்டும் . இதுதான் முக்கியமான அம்சம் என தோன்றுகிறது.
அதன்பிறகு நாம் வேறொருவர் ஆகிடுவோம் . நம்மிலிருந்து நம்மிடமிருந்த துர் குணங்களை காட்டி அகற்றுபவள் னு சொல்லலாம் , சிலசமயம் இன்னொருவரினின் துர்குணத்தையும் காட்டி அகற்றலாம் , அர்ஜுனனுக்கு நிகழ்ந்ததை போல .
சார் , இப்ப யோசிக்கும்போது நம் அம்மாக்கள் ஒளிமகளாகவும் , அப்பா இருள்மகளாகவும் தோன்றுகிறாங்க :)
குரு அல்லது மனைவி அல்லது காதலி இரண்டும் சேர்ந்த அல்லது இரண்டையும் மாற்றிமாற்றி காட்டும் பிரக்ஞா தேவியாக :)
ராதா கிருஷ்ணன்