கங்கை

இங்கு திரண்டுள்ள நாங்கள் அனைவரும் மீன்கள்,

எங்களை கொண்டுசெல்லும் கங்கைப்பெருக்கே வேதவேள்வி.

இதை நாங்கள் உண்பதனால் இதில் உமிழலாம்.

இதில் நாங்கள் பிறந்தமையால் இதில் இறக்கலாம்.

எங்கள் வானும் மண்ணும் இல்லமும் பாதையும் இதுவே.

 எங்கள் உள்ளும் புறமும் நிறைந்திருப்பது இதுவே.

என்று மீமாம்சகரான கௌதம சிரகாரி சொல்வதை வாசித்தபோது கூர்மையான ஒரு வாதமாக இருந்தது. அந்த உவமை அழகானது. தனித்தனியாகச் சொல்லப்பட்டாலும் அந்த உவமையை கங்கை உவமையுடன் சேர்த்துக்கொள்ளலாம். கங்கை கோமுகத்தில் பனியில் உருகி தூய்மையாக வரும்போது அதில் மீன்கள் வாழமுடியாது

ராஜ்