இனிய ஜெயம்
உண்மையில் வெண்முரசின் அலைகளில் திரள்வது பகுப்பு இந்த அளவு நிலை குலைய வைக்கும் என நினைத்தே பார்க்கவில்லை . திருமணம் முதல் காம்பில்ய போர் வரை இருவரும் சர்வவல்லமையுடன் திரௌபதி முன் சரிகிறார்கள் . திரௌபதி திருமணத்தில் அந்த விழாவில் ,அவளுக்கு அகம்படியாக துரியனும் கர்ணனும் வாளேந்தி நிற்கிறார்கள் . திரௌபதியின் ஆளுமை அவர்களை எப்போதும் நிலை அழிவில் வைத்திருக்கிறது .மயநீர் மாளிகையில் துரியன் திரௌபதி காலடியில் விழுகிறான் . கர்ணன் ,கொடுத்து செல்ல மட்டுமே இங்கே வந்தவன் ,முதன் முறையாக நாக குழந்தைக்காக எடுத்து செல்வேன்என்கிறான் .எடுத்து செல்லும் அவனிடம் இல்லாத அந்த குணத்தை கைக்கொள்ள இந்த உலகை ஏழு முறை அழிக்கும் வஞ்சத்தை கர்ணன் தன்னுள் ஏற்றுக் கொள்கிறான் .
அந்த வஞ்சமே திரௌபதியை கர்ணன் துரியன் இருவரையும் அவமதிக்க செய்கிறது . திரௌபதி முன்னிலையில் கர்ணன் துரியன் இருவரும் வேறு வேறல்ல .ஒரே நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள் .
இன்று இதோ துரியன் யார் என முற்றிலும் தெரிய வரும் ஒரு மௌன கணம் அது கர்ணன் முன் நிகழ்கிறது . துரியன் தந்தையை துறந்து கலியை ஏற்கிறான் .ஏன் .நிலத்தின் பொருட்டு .
துரியன் தனக்குள் என சொல்கிறான் .கர்ணன் முன்
// சில கணங்கள் தயங்கி முனகல்போல “ஆம், அனைத்தும் முடிந்துவிடும். முடிக்குரியவர் எவர் என்ற ஐயமே எவருக்குமிருக்காது” என்றான் துரியோதனன். //
துரியன் தந்தையை துறந்தது நிலத்தின் பொருட்டே .அந்த நிலம் கர்ணனுக்கு உரியது என்பதே துரியனின் அக ஆழம் சொல்லும் உண்மை . கர்ணன் கொடுத்து செல்ல மட்டுமே வந்தவன் .அவன் எதையும் கொள்ள மாட்டான் . இப்போது அறிகிறேன் துரியன் கர்ணன் பொருட்டே நிலத்தை கொள்கிறான் . ஈரேழு பிறவி நரகத்தில் உழலும் பழி . அதை ஏற்றுக் கொள்கிறான் துரியன் . கர்ணன் விட்டுத்தர கூடாத நிலத்தின் பொருட்டு . கர்ணனின் பொருட்டு . நாயகன் ,நாயகன் நட்பின் நாயகன் அவன் .
கர்ணன் ஆற்றிய அத்தனை இழி செயலும் துரியனின் பொருட்டு அவன் மாய்கையில் துலா முள் நிலை கொள்ளும் . அவன் கொடுத்து செல்ல மட்டுமே வந்தவன் .அவன் விண்ணகம் ஏகுகயில் அவன் கொண்டதும் கொடுத்தும் சமம் என்றாகி துலா முள் நிலை கொள்ளும் .
பரசுராமன் சத்ரிய குருதியால் ஐந்து குளங்களை நிறைக்கிறான் . மறத்தை அறத்தால் நிகர் செய்கிறான் , பழியை வஞ்சத்தால் நிகர் செய்கிறான் . எஞ்சியத்து ஒன்றே ஒன்று .அவனால் வீழ்ந்த குருதி . பல்லாண்டு தவம் செய்து அந்த குருதிப் பெருக்கை ,தனது கண்ணீர் பெருக்கால் சமன் செய்கிறான் .
துரியன் கர்ணன் பீஷ்மன் அனைவருமே இந்த சமநிலை நோக்கி எதோ ஒன்றை விலையாக வைக்கிறார்கள் . விதி . விதியின் பிள்ளைகள் .
இரவெல்லாம் நீலனின் நினைவு .அவனை இன்றே இப்போதே பார்த்து விட வேண்டும் என்ற தவிப்பு . அதிகாலை கிளம்பி சென்னை சென்றேன் .அல்லிக்கேணி .சென்று பார்த்த சாரதியை பார்த்தேன் . கையில் சக்கரம் இல்லை . வெண் சங்கு மட்டும் . ஆயுதத்தை விடுத்து விவேகம் மட்டுமே கைக்கொண்ட கோலம் .பார்த்த சாரதி .
மொத்த வெண் முரசில் பரசுராமன் நிகர் வைத்த அளவு நிகர் வைத்தவன் நீலன் மட்டுமே .துரியன் ,கர்ணன் போன்ற மேன்மைகளை முடித்து வைக்க அவன் எதை விலையாக தர வேண்டுமோ ,அரசு ,மக்கள் ,பிள்ளைகள் ,நட்பு ,உட்பட அனைத்தயும் விலையாக தருகிறான் . விதி சமைப்பவன் விதி அது .
மனம் அலைக்கழிப்பை இழந்து சமன் கண்டு நின்றது . எந்த வேண்டுதலும் இல்லை . சும்மா அவனை கொஞ்சநேரம் பார்த்து விட்டு திரும்பி அடுத்த பேருந்து பிடித்து வீடு வந்து சேர்ந்தேன் .
