காடு

புரவிகளை பயிற்றுநர் முதலில் ஆள்கிறார்கள். உரிமைகொள்வோர் பிறகு ஆள்கிறார்கள். அணி ஊர்வலங்களில், பெருங்களங்களில், நெடுந்தொலைவுப்பாதைகளில் அது அவர்களை கொண்டு செல்கிறது. ஆனால் இருண்ட பசிய காடு எப்போதும் அதனுள்ளில் நிறைந்திருக்கிறது. ஒரு புல்லின் இலைகொண்டு அது தன் காட்டை உருவாக்கிக்கொள்கிறது

ஜெ இந்த வரியை மீண்டும் மீண்டும் வாசித்தேன். வேண்டுமென்றே ஒரு விளையாட்டுத்தன்மை தோன்ற வேறேதோநூலில் இருந்து போகிற போக்கிலே சொல்லப்படும் வரிபோல இது ஒலிக்கிறது. ஆனால் அஸ்தினபுரியின் அரசியரின் மனநிலையை இதைவிடக் கச்சிதமாகச் சொல்லிவிடமுடியாது. இன்றும் பெண்களின் மனநிலை இதுவே

எஸ்