சுபகம்

ஜெ

சுபகம் பற்றிய ஒரு சின்னக் கதைக்குள் வரும் கவித்துவமான உருவகங்களை தனித்தனியாகத் தொகுத்துக்கொண்டேன். அதன் சங்கிலி. அதை அந்த யானைதான் அசைக்கவே முடியும். மனிதன் ஆணையிட்டால் அது சங்கிலியை எடுத்து தானே பூட்டிக்கொள்ளும். அது அப்படி தன்னைத்தானே சிறையிட்டுக்கொண்டுதான் மனிதனுடன் இருக்கிறது

“அச்சங்கிலி யானையால் உருவாக்கப்பட்டதல்ல. எந்த மனிதனாலும் உருவாக்கப்பட்டதல்ல. பல்லாயிரம் மானுடரின் உள்ளங்களை இணைக்கும் தெய்வம் ஒன்றால் உருவாக்கப்பட்டது. அத்தெய்வத்தையே மாதங்கி என நாம் வணங்குகிறோம். கொற்றவையின் நூற்றெட்டு உருத்தோற்றங்களில் ஒருத்தி. கைகளில் அங்குசமும் தாமரையும் கதாயுதமும் கோலும் கொண்டு யானைமேல் அமர்ந்து எழுந்தருள்பவள்”

இன்னொரு உருவகம் யானையிடம் தன் பெயரை கம்ரன் சொல்வது. மிகமெல்லச் சொன்னாலே போதும், நினைத்தால்கூடப் போதும் யானை கேட்டுவிடும். யானைக்குள் இருக்கும் காட்டில்வாழும் இருண்ட தெய்வங்கள் அந்தப் பெயரைக் கேட்டுவிடுகின்றன.

“யானைக்கு அணுக்கமாகி ஓருடலென அதனுடன் தன்னை இணைத்துக்கொள்ளும்போதுகூட இறுதிக்கணம் வரை பாகனிடம் எஞ்சுவது இந்த அச்சம். தன் ஆணைக்கிணங்கி தோழனென்றும் ஊர்தியென்றும் உடன்வரும் இவ்விலங்கு கனவுகளில் தெய்வமென்றும் கொலைவடிவென்றும் எழுந்து வந்துகொண்டிருக்கும் விந்தையை அவன் ஒருபோதும் கடக்க இயலாது”

அந்த இரண்டு தளைகளிலிருந்தும் போர்க்களத்தில் சுபகம் விடுபட்டுவிடுகிறது. அதற்கு அதன்பின் மனிதர்களே கண்ணுக்குத்தெரிவதில்லை. அதற்குள் குடியேறும் தெய்வங்கள் அதன்மேல் ஏறி அமர்ந்துவிடுகின்றன. சுபகம் தன் எல்லைகளை மீறும் காட்சி அபாரமான ஒரு அனுபவத்தை அளித்தது

எஸ்.ராஜேந்திரன்