ஜெ ,
நீங்கள் கோவையில் நிகழ்த்திய வியாச உரையில் காவியத்தின் குணங்களாக ஐந்து அம்சங்களை பற்றி குறிப்பிட்டு இருந்தீர்கள் , அதில் ஒரு அம்சம் பெருந்தன்மை ( அல்லது இவ்வார்த்தை சொல்லும் அர்த்தத்தில் வரும் ஒரு வார்த்தை ).
திருதராஷ்டிரனின் திருமண நிகழ்வின் முன்பின் தருணங்களில் வசுமதியின் இயல்பில் இந்த அம்சத்தை கண்டேன் .
அவளை வேண்டாம் என சொன்ன மகத மன்னனுக்கு மிக சிறந்த பரிசுகளை அளிக்க சொல்கிறாள் , மேலும் அவமதிப்பை பொருட்படுத்தாது அவர்கள் நலம் பெற வேண்டும் என்கிறாள் . பரிசளது என்பது 'அவர் நாண நன்னயம் செய்து விடல்' மாதிரியான ஒன்றுதான் , ஆனால் அதையும் தாண்டி அப்படி அவமதிப்பு என்ற விஷயத்தையே மறந்து சிறப்புற வாழ்வு அமைய வேண்டும் என்கிறாள் , இதெல்லாம் மிக பெரும் மனம் கொண்டவர்களின் குணம் , இந்த குணம்தான் அவளை தன் கண்ணிற்க்கு காட்சியே வேண்டியதில்லை எனும் முடிவுகளை எடுக்க வைக்கிறது ,
......
இன்னொன்று வசுமதியின் மனம் திருமணத்திற்கு பிறகு பிறந்த நிலத்திலிருந்து பிரிந்து திருதராஷ்டிரன்க்கான துணையான மாறும் தருணங்கள் , அவள் மனம் நிறைந்து மாறுவது அழகாக வந்துள்ளது . தாலிப்பனை ஓலையில் அமுதகலச குறி எழுதி தாலியாக மாற்றும் நிகழ்வில் அவள் மனம் பிறந்த நிலத்தில் இருந்து விடுபடுகிறது , திருதராஷ்டிரன் போன்ற ஒருவரை அடைந்து அவனின் ஆழத்தில் சென்று அவனை அறிந்து(இசை ) கொண்ட பிறகு அவனுக்கானவளாக தன்னை மாற்றி ( கண்ணை மறைத்து துணி காட்டிக்கொள்வது ) கொள்கிறது .
......
ஜெ , சில வார்த்தைகளை மனதிற்குள் சேமித்து வைக்கிறேன் , அவை எதை குறிக்கின்றன என அறியாததால் , சிலசமயம் நாடு நகரங்களின் பெயர்கள் , சில சமயம் மரங்கள் போன்றவற்றின் பெயர்கள் , ஸாமி, பி்லு போன்ற மரங்கள் எல்லாம் எவை என அறிந்து கொள்ள சேமித்து வைத்திருக்கிறேன் :)
ராதா கிருஷ்ணன்
