அன்புள்ள ஜெயமோகன்
திரௌபதியின் விஸ்வரூப தரிசனத்தைப் பற்றி, சுசித்ரா அவர்கள் எழுதிய கடிதம் என்னை ஆழ்ந்த உணர்வுகளுக்குள்ளாக்கியது. குறிப்பாக இந்த வரிகள்:
//மலைச்சிகரத்தில் என் தந்தையை நான் பெற்றெடுக்கிறேன்
என் பிறப்பிடமோ கடலாழத்தில்.//
வாக் ஸூக்தம் / தேவி சூக்தத்தைத் தேடி வாசித்தேன்.
இவைதான் அவ்வரிகள்:
நான் இதன் தந்தையை சிகரங்களில் பிறப்பித்தேன்.. என் தோற்றமோ அகக் கடல்களின் நீர்களில்..இங்கனமே உயிர்களிடத்தே நான் பரவுகிறேன்..அதோடு ஆகாயங்களின் உச்சிகளைத் தொடுகிறேன்...
’இதன் தந்தையைப் பிறப்பிக்கிறேன்- ஸுவே அச்ய பிதரம்’-என்ன swag, style! ‘அகமெனும் கடல் நீரில்-அந்த: ஸமுத்ரே அப்ஸ்வ’ எத்தனை ஆழமான சொல்லாட்சி..முதல் அஷ்டபதியின் முதல் வரி ’ப்ரளய பயோதி ஜலே-ப்ரளய நீர்களில் உதித்தவன்..’
இவை உங்கள் வரிகள்:
//எல்லையற்றது. எங்கும் தன் முகமே எனப் பெருகிய தெய்வப்பேருரு.
பலநூறு பகுதிகளாக பலகோடி உறுப்புகளாக பலகோடிகோடி தோற்றப்பெருக்காக உலகென அறிந்தவை அனைத்தும் அன்னை உடலென ஒருங்குற்று நிற்பதை அவள் கண்டாள்.
ருத்ரர், ஆதித்யர், வசுக்கள், சாத்யர், விசுவதேவர், அசுவினி தேவர், மருத்துக்கள், ஊஷ்மபர், கந்தர்வர், யக்ஷர், அசுரர், சித்தர் எனும் பன்னிரு தூயர்களும் அவளுடலே என்று அறிந்தாள். விண்சுடர்கள் விழிகள். விண்மீன் பெருக்கே அவள் அணிகள். ஒளியும் இருளும் அவள் புனைந்த ஆடைகள்.
நோக்க நோக்க பெருகி ஒன்றுபலவாகி அனைத்துக்கும் அப்பாலென மீண்டும் எழுந்துகொண்டிருந்தாள்.//
நினைத்து நினைத்து மலைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.
