கிருஷ்ணனிடம் , நீ யாராகவேணாமாலும் இருந்து விட்டு போ , கண் நிறைந்த அழகும் மனம் நிறைந்த இனிமையாகவும் நானுன்னை அனுபவிப்பவதே போதும் என்று கிருஷ்ணையான திரொளபதி புலங்கிதமடைந்து சொல்லும் வார்த்தைகள் அழகே!.
அவள் 'யாராகயிருந்தாலும்' என்று விளித்ததையே தான் கர்க்கரும் , தௌம்யர் முதலிய ரிஷி கணங்கள் விஸ்வரூப தர்சனமாகக் கண்டு , அவளைப்போல கண்ணனின் பேரன்னையான தர்சனத்திற்குப் பிறகு , தொடுமிடத்தில் அருகிலேயேயுலேன் என்னுமாப்போல சுலபனாய் கிடைத்தது போலன்றிக்கே , ஆற்றிலும் மணலிலுமாய் அஞ்சி புதைந்து அழல் அடங்கிய பிறகே அவனையடைந்து அச்சம் தவிர்கின்றனர் என்பதை பேரன்னையாக தங்களுக்குள் கருக்கொண்டு பாலமுதமாக சுரந்ததையே நாங்கள் அனுபவித்தோம் என்று நினைக்கிறேன்.
திரொளபதியிடமிருந்
அதாவது கண்ணன் தன் தோழருடன் பிருந்தாவனத்தில் கன்றோட்டச் சென்ற போது ,பசிதாகத்தால் களைப்புற , அப்போது அவ்விடத்தில் சற்று தொலைவில் ரிஷிகள் வேள்வி மேற்கொள்வதறிந்து , தன் தோழர்களை உணவு பெற்று வர அனுப்ப , அவர்களும் சென்று உணவு வேண்ட , வேள்வி முற்றுப்பெறாததால் தர மறுத்ததைக் கூறினர்.
அதற்கு கண்ணன் பின் வாசல் வழியே சென்று ரிஷிபத்னிகளிடம் கோருமாறுக் கூறினான்.கேட்ட மாத்திரத்திலே அவர்களும் அவனைக் காண ஆவல் கொண்டவர்களாய் உணவுடன் புறப்பட்டு விட்டனர்.அதில் ஒருவர் தன் பர்த்தாவால் தடுக்கப்பட , கண்ணனிடம் மோகித்து தனதுடலை விடுத்து அவனையடைந்தார் என்பதும் பிரசித்தம்.
இதனையே ஆண்டாளும் வேர்த்துப் பசித்து வயிறசைந்து வேண்டடிசில் உண்ணும் பொழுதீதென்றுபார்த்திருந்து நெடுநோக்குக் கொள்ளும்பத்த விலோசனத் துய்த்திடுமின். என்கிறாள்.
அவிக்கொள்ளும் பரமாத்மாவே இங்கிருக்க , வேள்விச்சடங்கில் இதனை உணராதிருக்கும் முனிக்கணங்கள் மத்தியில் , பெருந்தாயராய் அவனுக்கு உணவிட முயன்ற ரிஷிபத்னிகள் தன் தேகத்தையையும் விட்டது உயர்வே! இத்தளத்தில் ஒரு அன்பர் குறிப்பிட்டுள்ளதுப் போல ஆன்மீக உணர்வுகள் இருபாலரிடம் வேறுபட்டே இருப்பதைக் காணலாம். அர்ச்சுனனுக்கு வெகு அணுக்கமாகத் தோன்றினாலும் , திரொளபதியைப் போன்று ,குப்புறக்கவிழும் பிராயத்திலேயே களிப்பாவையாகவும் ,பின் தோழனாகவும் கண்ணன் விளங்கியதை வெகு அழகாகவே சித்தரித்துள்ளீர்கள்.
துகிலுரிக் கட்டத்திலும் நேரிடையாக அவள் துயர் தீர்க்காததை , விருத்தியடைந்த கடன் போல் என் நெஞ்சை விட்டகலாதென்றோ பகர்கிறான் கண்ணனானவன்.
அன்புடன்,
செல்வி அழகானந்தன்
கடலூர்.
