அன்புள்ள ஜெயமோகன் சார்,வணக்கம்!
திருதராஷ்டிரனின் பரந்து விரிந்துபட்ட உள்ளமும், அறத்தின் பால் அவருக்கிருக்கும் பெருமதிப்பும் படிக்க படிக்க உள்ளம் பேருவகையில் நிறைந்தது. எனினும் காந்தாரியின் அற உணர்ச்சியின் மீது சந்தேகம் எழுந்த வண்ணமே இருந்தது. [பிரயாகை 58]ஆனால்,விதுரருக்கும் -காந்தாரிக்குமான உரையாடலில் காந்தாரியின் தூய அக எழுச்சி மெய்சிலிர்க்க வைத்தது.ஒரு கட்டத்தில்,தன் அண்ணன் சகுனி, பாண்டவர்களை உயிருடன் அழித்தொழிக்கும் இழிசெயலுக்கு இணங்கி இருப்பார் என்பதை காந்தாரி த்துக்கொள்ளும்போது, அவரின் கையறு நிலை வெளிப்படுகிறது.அரக்குமாளிகை ரிந்தழிந்ததில் கணவர் -பிள்ளை யாருடைய பங்கு இருந்தாலும் அவர்களை குப்பையென புறந்தள்ளுவேன் என காந்தாரி பொங்கி எழுவது பேருவகை...!